“Bize Yalan Söylediler Venya ve Dünya”dan sonra aynı derin duyguyu ve kurguyu yakalayabilecek yeni bir roman yazmak benim için ciddi bir cesaret işiydi. Aynı motivasyonu değil aynı seviyedeki duyguyu yakalayamamak endişesi itiraf ediyorum ki Tanrı’nın Oku’nu bitirene kadar yakamı hiç bırakmadı. Neticede ortaya ne kadar değerli ve kaliteli yeni bir eser çıktığı elbette okurların beğenisine mazhardır ama iç huzuruyla “artık oldu, tamam” diyerek kitabı yayınevine verdiğimde o endişem de zaten son bulmuştu.